Bij stalen raam met monumentale waarden geldt als uitgangspunt het behoud van de bestaande ramen. Verder wordt verlangd dat nieuw glas op een traditionele manier met een stoppasta wordt geplaatst. Bij sommige monumenten kan het zijn dat aan het oude glas een historische waarde wordt toegekend en dat het glas niet mag worden vervangen. In dat geval is alleen een (binnen)voorzetraam een optie.
De mogelijkheden om isolerend glas te plaatsen zijn afhankelijk van de sponningdiepte. Het standaard dubbel glas (HR++) heeft een dikte van ca. 22 mm en is gezien de ranke detaillering van historische stalen ramen zelden toepasbaar. Als uitgangspunt moet men voor de sponningdiepte nemen de dikte van het glas plus 10 mm. Voor dikkere varianten geldt plus 12 mm.
De stalen profielen geleiden koude en vormen dus kleine koudebruggen. Hoogwaardig isolatieglas heeft dan ook een relatief lager effect door deze profielen. Daarnaast treedt op de profielen extra condensvorming op waardoor weer sneller roest op kan treden. Met name bij roeden van het in de jaren ‘30 en ‘50 veelvuldig toegepaste systeem ‘Fenestra’ kan dit het geval zijn. De naden kunnen een capillaire werking hebben waardoor er vocht in de verbindingen kan ontstaan. Een tweede nadeel is de mogelijke optreding van thermische spanningen in het glas als gevolg van de koudebrug waardoor zelfs een risico tot breuk kan ontstaan. Daarnaast is isolerend glas zwaarder dan enkel glas waardoor het bestaande hang- en sluitwerk mogelijk te licht is om het raam te dragen. Aangezien het hang- en sluitwerk vaak in de ramen en kozijnen is geïntegreerd zal dan voor een lichter glas moeten worden gekozen.